Se volvemos a vista atrás e intentamos pescudar cales son as orixes da filloa Galega. Ao parecer o seu nacemento é confuso e temos que viaxar ao mundo grecolatino.

 

Nos campamentos de lexionarios, os romanos facían unha especie de filloa primitiva con auga e fariña, ao que chamaban phyllon, palabra de orixe grega que ten por significado “lámina”. Se os romanos adoptaron esta palabra do grego é probable que os gregos soubesen tamén facer esta mistura. Na Roma Imperial comezaron a engadirlle outros elementos como leite, ovos ou especias.

E a partir de ese intre a filloa desaparece e reaparece máis tarde como unha tradición precristiá que se espalla polo que hoxe coñecemos como Europa. Beda, o Venerable, un  monxe beneditino no mosteiro de Saint Peter en Monkwearmouth, fala do solmonath na súa obra “De temporum ratione”. O solmonath era o mes de febreiro para os ingleses da época e nel facíanse ritos ao sol e á fertilidade, así como lles ofrecían aos deuses un prato do que nós coñecemos como filloas. E mirade por onde, as filloas eran comida de deuses!